“Ne kendi kimseye benzer ne kimse kendine”
Ahmet Doğan’ı belki en güzel bu dize anlatabilir. Doğuştan getirdiği özellikleriyle bütün bir arkadaş topluluğuna, bütün bir sınıfa ve giderek bütün bir okula karşı çıktığı veya karşı olduğu da görülmüştür.
Bir destan gibi öğrenci arasında dolaşan bir özelliği de, haksız yere kendisini döverken gömleğini yırtan eski müdüre gömleğini ödetmesiydi.
Edebiyat’ a ve özelikle şiire olan tutkusu gözlerden kaçmazdı. Oldukça başarılı ve «Lirik şiirler» yazdığı da söylenir. Ama bu şiirlerini büyük bir özenle ve hatta cimrilikle gizler ve kimseye okutmaz. Her Edebiyat sınavından önce Selahaddin Hoca’ya 10 alacağını söyler. Hocanın ise her seferinde cevabı aynıdır «Büyür, görelim..» Evet, yıl bitmiş ama Ahmet, Edebiyattan bir tek “10” bile alamamıştır.
Son günlerde merak sardı Cahit Sıtkı’yı kendine özgü bir okuyuşu vardır ki. hani şairin kendisi bile böyle okuyamaz. !
Sana Isparta’nın gülyağı kadar aziz ve mutlu gelecekler dileriz…